Nefes Nefese...

Geçen hafta kaybedilen maç sonrası bu maçın önemini zaten konuşmaya gerek yoktu, fakat asıl mesele şuydu: Oyuncularımız bizim gibi düşünüyor muydu? Evet, onlar da artık puan kaybının neler ifade ettiğini idrak etmişti. 6 puanlık maçta gülen taraf biz olduk. Necati Erkmen'in istifası sonrası yeni teknik heyet ile anlaşmayan yönetim, kadroyu yine Erkmen'in yardımcılıklarını yapan Caner Taban ve Eser Durak'a emanet etmişti. Caner hoca da geçen hafta 2. yarıda oynayan kadroyu bozmadı ve aynı anlayışla maça çıktı. İlk yarım saat orta alanda geçsede, topu daha isteyen İnegölspor'du. Bunda, rakip takımın beraberlik anlayışını öne çıkaran bir oyun kurma isteği olmasaydı, oyun daha farklı olabilirdi. Oyunun doldur-boşalt anına döndüğü anda kornerden golü bulduk ve işler yoluna girdi düşüncesine kapıldık. Golden belki 10 dakika geçmemişken bireysel hatadan gol yedik. Yine kanatlardan atak organizasyonu denemeleri, panik, telaş, kaygı ve gerginlik derken kazandığımız penaltı ile öne geçtik. O andan itibaren skoru koruma adına mücadele verdik. Rakibin az ama öz ataklarında kabus yaşadık. Çok da ekstra işler yapmadan maçın sonunda galibiyet almayı başardık. Dile kolay, bu takım 10 haftadır kazanamıyordu ve 15. hafta sonunda 15 puana ulaşabildik. Oyunu beğeniriz, beğenmeyiz ama bu maç bizim için bir maçtan daha fazlasıydı. Adeta nefes nefese geçen 100 dakika akabinde bizim için teselli 3 puandı. Fakat Trabzon ve Adana FK maçlarından da puan ya da puanlar çıkarmamız gerekecek, çünkü devre arasının bize neler göstereceğini bilemeyiz. Bana göre, grupta Afyon ve Altay düştü ve 3. takım aranıyor. Bu da arada Karaköprü, Ankaraspor, Isparta, Kepez ve bizim hamle sonuçlarımızla belirleyecek gibi duruyor. Umarız kendi adımıza bu karmaşaya kalmadan bir an önce üst sıralarda kendimize yer buluruz da, matematik hesaplarına gerek kalmaz.