İşimiz Zor...

 

Fatih'in ilk maçta golle tanışması dışında, ilk yarıda hiç olumlu bir şey göremedik. Rakip oynadı, biz izledik. Onlar kaçırdı, biz sevindik, "Oh" dedik içimizden. Maalesef sahada ismi olan çok oyuncu, sahada yokları oynadı. Özcan tercihi doğruydu, ama neden oyundan alındı anlayamadık. Bana göre sahada ekstra olan tek isimdi. Orta alanda ne İsmail ne de Yusuf bekleneni veremedi. İbrahim hayal kırıklığı olurken, Bilal ise adeta şansını bitirme modundaydı. Orta sahayı geçen her İskenderun atağı kalemizde ciddi tehlike oluşturdu. 4 maç geçti, hâlâ kolay pozisyon verme hastalığımız devam ediyor. Böyle giderse işimiz çok zor.

 

Maçın kırılma ve bize dönme anı rakibin kırmızı kartıydı, fakat bunu da değerlendiremedik. Son yarım saat 10 kişi oynayan takıma karşı 2. golü bulamadık. Sorumsuz ve saygısızca 2 kırmızı kart görüp maçı 9 kişi bitirdik. Alican oyuna girdi, bir umut, ama adeta tükenişimiz oldu. 7 dakikada 2 sarı kart görüp oyundan atıldı. Neden gereksizce? O yetmedi, ardından Yusuf, 5 dakikada 2 sarı kart gördü, biri direkt kırmızı olabilirdi. Kaldık mı 9 kişi... Allahtan o arada maç bitti de kurtardık. Şunu söyleyelim, 2 oyuncu da bana göre yönetim tarafından hizaya çekilmeli. Böyle vurdumduymazlık inanın amatör kümede olmaz.

 

Şimdi yine içeride zor bir maç daha var: Antalya Kepez. Bu karşılaşma daha da karmaşık geçecek. Bu oyun anlayışı ile işimiz zor, fakat eksik kadro bazen sahada beklenmedik kahramanlar ortaya çıkarır. Bir umut, bekleyelim, ama bir gerçek var: Bu maç bizim için bir maçtan fazlası olacak gibi, hem de her alanda.