Ben o gece çok ilginç ama bir o kadar da duygusal bir deneyim yaşadım. Ürkektim ve de çekingen... Yerimden kalkamadım. Bir ara ağlamak istedim. Görmeyenlerin neler hissedip, yaşadıklarını az da olsa anlamış olmanın sebep olduğu göz yaşlarıydı onlar. Kör olmanın, görememenin ne demek olduğunu ve aslında bakıp da göremediğimizi ve en önemlisi de elimizdekilerin kıymetini hiç bilmediğimizi ve yersiz, gereksiz, saçma sapan şikayetlerle yaşadığımızı hissettim. Oradan çıktığımda, tanıdığım insanları ilk defa görüyor gibiydim, cisimleri ve görüntüleri algılamak konusunda sıkıntılar yaşadığımı ayrımsadım. Tüm sağlıklı duyularımı şükür ederek öpüyorum bu akşam. Onları seviyorum, kendimi de...